Yabancılaşana kadar

Dikiyorum gözlerimi kadına

Unutuyorum düştüğüm kuyuyu

Körlük doğuştan oluyor 

Fark ediyorum

Dokundukça

Hiçliğin sükuneti öpüyor beni

Her bir ifade

Sırrını veriyor bana

 

Daldığım denizde

Firar eden ruhumun

Kanatlarını açıyorum

Güvertedeki dürbün

Kendini bulduğunda

Mercanları taç yapıyorum

 

Kıyılarıma vuran midyeleri de

açmıyorum artık

Saklı kalan ne varsa 

Orada bırakıyorum…

​

özge akay.